Peeling jest techniką stosowaną przy usuwaniu skórki z dyni. Celem jest usunięcie skórki bez zniszczenia dobrej tkanki. Maksymalna dopuszczalna siła przy obieraniu dyni wynosi 200 N. Jeśli użyjesz siły większej niż ta, to rozerwiesz skórę Jarrahdale’a. Ale jeśli użyjesz siły niższej niż ta, możesz nie zakłócić skóry Butternuta. Poza tym różne odmiany dyni mają różne wartości twardości. Dlatego idealny cel obierania dla różnych odmian jest inny niż dla Jarrahdale.
Idealne cele peelingu usuwają matową skórę i zanieczyszczenia
Zaprojektowany, aby odświeżyć cerę, Pumpkin Peel to odmładzająca twarz, która wprowadza do skóry witaminy, enzymy i inne składniki odżywcze. Jest idealny dla palaczy oraz osób, które chcą poprawić zdrowie i blask swojej skóry – cytat ten jest kreacją autorów portalu Magazyn Urody | Magazyn online poświęcony zdrowiu, urodzie, ekologicznym kosmetykom i pielęgnacji skóry. Zabieg ten wykorzystuje naturalne enzymy z dyni, które złuszczają martwe komórki skóry i stymulują regenerację nowych komórek. Następnie nakładana jest maska odbudowująca, która przywraca skórze zdrowie i blask. Zabieg zawiera również silne antyoksydanty, które zwalczają uszkodzenia wywołane przez wolne rodniki. Zabieg złuszczania zawiera również rozjaśniacze i antyoksydanty, aby poprawić nierówny koloryt skóry i hiperpigmentację.
Peelingi dyniowe są bezpieczne dla skóry wrażliwej. Kwas zawarty w dyniach usuwa martwe komórki skóry i stymuluje produkcję nowego kolagenu pod powierzchnią skóry. Mogą również poprawić koloryt skóry i zminimalizować drobne zmarszczki. Pomagają również kontrolować przełomy. Jeśli szukasz nieinwazyjnego rozwiązania dla skóry trądzikowej, Pumpkin Peel jest idealnym wyborem.
Wpływ temperatury i ciśnienia na peeling dyniowy
Różne badania wykazały, że wpływ temperatury i ciśnienia na peeling dyniowy jest złożony i nieliniowy. Badania te wykazały również, że wywołane zmiany w polisacharydach dyni były związane ze zmianami właściwości reologicznych i emulgujących. Zmiany te związane były ze zmianami rozkładu masy cząsteczkowej i energii aktywacji, a także morfologii polisacharydów dyni.
Wstępna obróbka dyni za pomocą wody wapiennej znacznie zmniejszyła jej aktywność wodną i wilgotność. Efekty tej obróbki wstępnej były wyraźniejsze niż w przypadku metody SWE. Zabieg ten poprawił również ekstrakcję fitochemikaliów i składników odżywczych. Wynik ten zaobserwowano w przypadku trzech próbek dyni obranej i nieobranej. Ponadto miały one poprawioną barwę, teksturę i morfologię strukturalną.
W doświadczeniach dynie zakupiono na lokalnym rynku. Zostały oczyszczone i ważyły po jednym kilogramie. Następnie pokrojono je na dwucentymetrowe kawałki o średnicy około 1,0 cm i grubości 0,1 cm. Skórka z dyni była następnie suszona w piekarniku w temperaturze 40 stopni C, aż do uzyskania proszku.
Proces obierania dyni został zoptymalizowany poprzez optymalizację temperatury i ciśnienia w procesie ekstrakcji. Największą wydajność ekstrakcji uzyskano w temperaturze 333 K i pod ciśnieniem sześciu MPa. Stwierdzono również, że metoda ta poprawia jakość oleju z pestek, wykazując wyższą aktywność przeciwutleniającą i zawartość b-karotenu.
Proszek z dyni zawiera dużą ilość wilgoci i ma gryzącą teksturę. Temperatura i ciśnienie kontrolują proszek z dyni, zmieniając jego zawartość wilgoci, twardość i adsorpcję. Proszek dyniowy może być również stosowany w dyni “bingka” jako alternatywa dla świeżej dyni.
Oprócz oceny temperatury obierania dyni, badano polisacharydy dyni w różnych warunkach wody podkrytycznej (SCW). Zarówno Mw jak i Mn zmniejszyły się wraz z traktowaniem SCW. Zmniejszyła się również ich masa cząsteczkowa, co wskazuje na degradację polisacharydu dyni. Obróbka w SCW 150 degC wykazywała największy rozmiar cząstek i powodowała znaczną agregację.
Wykazano również, że wstępna obróbka dyni przed obieraniem poprawia jej wilgotność. Wstępna obróbka za pomocą wody wapiennej, zwana również impregnacją wapnia, polega na zastosowaniu wodorotlenku wapnia (CaOH)2 w wodzie. Standardowy roztwór wody wapiennej zawiera 0,02 mg Ca(OH)2 na mL. Próbki dyni moczono w roztworze wody wapiennej przez 25 min w temperaturze pokojowej, następnie przemyto wodą wodociągową i osuszono papierem chłonnym.
Analiza wariancji z porównaniami post hoc w programie SPSS
Analiza wariancji jest testem statystycznym, który porównuje średnie różnych grup. Technika ta jest przydatna do określenia, czy istnieją znaczące różnice między średnimi dwóch grup. Pozwala ona również na porównywanie średnich wielu grup i testowanie trendów nieliniowych. Do przeprowadzenia tego typu analizy dostępnych jest kilka różnych metod. Niektóre z najczęściej stosowanych metod obejmują test najmniejszej istotnej różnicy (LSD) i testy wielokrotnego porównania.
Testy wielokrotnych porównań, zwane również testami post hoc, można przeprowadzić w celu sprawdzenia istotności statystycznej w grupie. W tym przypadku powinieneś przeprowadzić wielokrotne porównania tylko wtedy, gdy zaobserwowałeś, że średnie różnych grup różnią się. Porównania post hoc należy wykonać, jeśli ogólna analiza wariancji dała znaczący wynik.
Pierwsza kolumna opisuje każdy wiersz tabeli podsumowującej ANOVA. Pierwszy wiersz przedstawia szacowaną wariancję między grupami. Wariancja ta jest znana jako efekt lub błąd. Drugi rząd to oszacowanie wariancji wewnątrz grup. Szacunek ten tworzy licznik współczynnika F. Ostatni rząd opisuje zmienność danych ogółem. Tabela podsumowująca będzie zawierała sumę kwadratów dla każdego oszacowania wariancji.
SPSS pozwala na analizę ogólnych modeli liniowych lub ANOVA z powtarzanymi miarami. Analiza ta pozwala również na włączenie drugiej zmiennej niezależnej jako czynnika międzyprzedmiotowego. W ten sposób wyniki analiz mogą być dokładniejsze niż w przypadku prostych testów.
Jak w przypadku każdej analizy statystycznej, testy post hoc są przydatne do określenia, czy wyniki badania są istotne. Jednak niska moc statystyczna testu post hoc sprawia, że ma on mniejsze szanse na wykrycie różnic w populacji i może pominąć ważne ustalenia. Na przykład, test post hoc może być użyty do porównania średnich dwóch grup.
W statystyce opisowej nie zawsze można określić, którą grupę należy porównać. W takich przypadkach najlepszą grupą do porównania jest grupa o największej wartości średniej. Jeśli tak jest, nie ma potrzeby porównywania pozostałych grup.
Skład fitochemiczny skórki dyni
Związki fenolowe zawarte w ekstrakcie ze skórki dyni analizowano za pomocą wysokosprawnej chromatografii cieczowej (HPLC). Faza ruchoma obejmowała acetonitryl, roztwór kwasu octowego o pH 3,0 oraz metanol. Ekstrakt ze skórek dyni był następnie dodawany do oleju rzepakowego w ilości 400 ppm i przechowywany przez 60 dni w temperaturze 30 stopni Celsjusza. Wyniki porównano z wynikami uzyskanymi z 100 ppm TBHQ.
Skórka dyni zawiera szereg antyoksydantów, w tym związki fenolowe i karotenoidy. Dzięki temu jest potencjalnym zamiennikiem syntetycznych przeciwutleniaczy stosowanych w rafinacji olejów jadalnych. Związki te zmniejszają produkcję wolnych rodników w organizmie, co jest korzystne dla ogólnego stanu zdrowia.
Skórka dyni charakteryzuje się wysoką zawartością antyoksydantów i witamin. Jest bogatym źródłem witamin, składników mineralnych i pecyny. Zarówno skórka, jak i miąższ dyni zawierają karotenoidy. Związki te mogą wspomagać trawienie i metabolizm. Poprawiają również wygląd dyni i sprawiają, że jest ona bardziej smaczna dla konsumentów.
Aktywność antyoksydacyjna skórki dyni zależy od kilku czynników. Na przykład warunki uprawy, czas zbioru i warunki przechowywania mogą wpływać na jej aktywność przeciwutleniającą. Wyniki tych badań mogą być przydatne w technologii żywności i żywieniu człowieka. Mogą na przykład pomóc w doborze odpowiedniej odmiany dyni, którą można włączyć do prozdrowotnych produktów spożywczych.
Stwierdzono, że największą aktywność antyoksydacyjną wykazuje skórka dyni. Ekstrakt ze skórki dyni wstrzykiwano do oleju rzepakowego osobno lub w połączeniu z innymi przeciwutleniaczami. Aktywność antyoksydacyjna została porównana z aktywnością 100 ppm syntetycznego TBHQ. Badanie to wykazało również, że ekstrakt ze skórki dyni ma potencjał do ochrony pacjentów z oparzeniami przed dalszymi uszkodzeniami.
Ponadto olej z pestek dyni znany jest z właściwości leczniczych i przeciwbakteryjnych. Olej z pestek dyni zawiera wielonienasycone kwasy tłuszczowe i antyoksydanty, które mogą zapewnić ochronę przed ranami dermatologicznymi. Wykazano również, że ekstrakt z oleju z pestek dyni poprawia gojenie się ran u szczurów. Szczury poddane działaniu oleju wykazały lepszy wskaźnik gojenia w porównaniu z grupą kontrolną i referencyjną.
Podobne tematy
